بررسی تاثیر غلظت های مختلف عصاره آبـی گیاه scophularia straiata بر رشد لیشمانیا ماژور در ماکروفاژهای صفاق موش (balb/c) ودر شرایط invitro

چکیده سابقه و هدف: استفاده از ترکیبات آنتیموان پنج ظرفیتی به عنوان داروهای خط اول درمان لیشمانیازیس جلدی، همراه با محدودیتها و عوارض جانبی متعددی می باشد. داروهای بامنشاء گیاهی می تواند به مرورجایگزین مناسبی باشد. به همین منظوردرپژوهش حاضر، تاثیر داروی گیاهی scrophularia striata که ازگیاهان بومی کشور می باشد ، بررشد لیشمانیا ماژور در شرایط in vitro در سال 1390 مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: دریک بررسی تجربی، غلظت های 1 ، 5،10 ، 20 و25 میلی گرم در میلی لیتر عصاره آبی گیاه تشنه داری درشرایط in vitro روی رشد پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور درداخل پلیت ورشد آماستیگوت ها در ماکروفازها در غلظت های10 ، 20 و25 میلی گرم در میلی لیتر درون محیط کشت rpmi مورد بررسی قرار گرفت. اثر بخشی گیاهان دارویی ازروی تعداد انگل تعیین گردید. داده ها با استفاده از آزمون های t test ، anova و آزمون توکی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: درغلظت 10 میلی گرم در میلی لیتر دارو در روز سوم ودرغلظت 25 میلی گرم در میلی لیتر تشنه داری درروز سوم باعث ازبین بردن کامل آماستیگوت های لیشمانیا ماژوردرون ماکروفاژگردید.کاهش رشد انگل درمحیط کشت rpmi تحت تاثیر تشنه داری درهر 3 غلظت بطورمعنی داری بود (001/0=p). درصد ماکروفاژهای آلوده با افزایش غلظت وزمان آزمایش بطورمعنی داری درمحیط های کشت تحت تاثیردارو کاهش داشت ، به طوری که درروزهای دوم وسوم ماکروفاژ آلوده ای مشاهده نشد (001/0=p). پروماستیگوت های لیشمانیا ماژوردرمحیط کشت rpmi درمورد تشنه داری درغلظت 25 میلی گرم در میلی لیتر ودرروزسوم باعث مرگ انگل گردید (001/0=p). نتیجه گیری: عصاره آبی دارو درازبین بردن لیشمانیا مازور درماکروفاژ ومحیط کشت ، فعالیت ضد لیشمانیائی مطلوبی دارد.باتوجه به ارزانی ، قابلیت دسترسی درکشور واثربخشی، ساخت صنعتی واستفاده درمانی برای زخم های انسانی و پژوهش های کلینیکال ترایال دراین زمینه توصیه می شود. واژگان کلیدی: عصاره آبی، scrophularia striata، لیشمانیا ماژور، in vitro.